Την Μεγάλη Παρασκευή ομάδα ενηλίκων (συνήθως) περίπου 20 ατόμων
ξεκινούσαν νωρίς το πρωί( μπορεί και 4) από το πρώτο σπίτι του χωρίου, συνήθως
του Μπουζούκη λέγοντας με πολύ ιδιαίτερο
τρόπο (μοιρολογώντας) το «Μεγάλο Λάζαρο»
ή αλλιώς «Μοιρολόι της Παναγιάς». Ανάλογα με τον ρυθμό που έδιναν (πολύ αργά
ή λίγο ποιο γρήγορα) μπορούσε να κρατήσει έως και 25 λεπτά.
Η ομάδα χωριζόταν σε δυο υποομάδες και τραγουδούσαν κάθε τα
στίχο εναλλάξ. Σταματούσαν όταν χτυπούσαν οι καμπάνες για τον
στολισμό του επιταφίου( αργά το απόγευμα). Στην θεια λειτουργία που ακλουθούσε
οι συμμετέχοντες με την προσθήκη και άλλων
χωριανών έψελναν σε ομάδες την «Ζωή
Εν Τάφω» και αυτή με ιδιαίτερο τρόπο.
Μπορεί ο συγκεκριμένος τρόπος να μην ήταν σύμφωνος με την
βυζαντινή μελωδία άλλα δεν υπάρχει χωριανός ακόμα και σήμερα τον οποίον αυτός ο τρόπος θα τον συγκινούσε περισσότερο από κάθε άλλο.
Το μοιρολόι της Παναγιάς.
Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα
Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερα βάλανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά και οι
τρισκαταρεμένοι,
για να σταυρώσουν τον Χριστό των
πάντων Βασιλέα.
Κι ο Κύριος ηθέλησε να μπει στο
περιβόλι,
να λάβει δείπνο μυστικό, να τον
συλλάβουν όλοι.
Και η Κυρά η Παναγιά καθόταν μοναχή
της
τας προσευχάς της έκανε για τον Μονογενή της.
Φωνή της ήρθε εξ ουρανού και απ’
Αρχαγγέλου στόμα:
- Σώνουν Κυρά μου οι προσευχές σώνουν και οι μετάνοιες
Και τον Υιό σου πιάσανε και στον
χαλκιά τον πάνε
και στου Πιλάτου τας αυλάς εκεί τον
τυραννάνε.
Και τον Χαλκιά διατάξανε τρία καρφιά
να φτιάξει
- Χαλκιά, χαλκιά φτιάξε καρφιά φτιάξε τρία περόνια,
Και αυτός ο τρισκατάρατος βαρεί και
φκιάνει πέντε!
-Εσύ χαλκιά που τάφκιασες πρέπει να μας
διατάξεις.
-Τώρα που με ρωτήσατε κι εγώ θα σας διατάξω:
Βάλτε τα δυο στα χέρια του τα άλλα δυο στα ποδιά ,
το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στη καρδιά Του
να τρέξει αίμα και νερό να λιγωθεί η
καρδιά Του!
Και η Παναγιά σαν τ΄ άκουσε λιποθυμιά της πέφτει,
σταμνί νερό της ρίξανε, τρία κανάτια
μόσχους
και τρία με ροδοσταμο για να της
έρθει ο νους της.
Και σαν της ήρθε ο λογισμός και σαν
της ήρθε ο νους της
Ζητάει μαχαίρι να σφαγεί, γκρεμό να πάει να πέσει,
ζητάει φωτιά για να καεί για τον
Μονογενή της!
-Χριστός αντίλογιστικε όπου ήταν σταυρωμένος
Μάνα μου στην σφραγίζεσαι σφάζονται οι μάνες όλες
Μάνα μου μην γεμίζεσαι, γρεμιόνται οι μάνες όλες
Λαβε κυρά μου υπομονή λαβε κυρά μου ανέστη
Το πώς να λάβω υπομονή το πώς να λάβω ανέστη
Έχω υιό μονογενή και εκείνον σταυρωμένο
Η Μάρθα, η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα,
και του Ιακώβου η αδερφή κι οι
τέσσερις αντάμα,
πήραν το δρόμο
το στρατί, , στρατί το μονοπάτι.
Και το στρατί της έβγαλε μεσ’
του ληστή την πόρτα.
-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι η πόρτα από το φόβο της ανοίγει
μοναχή της.
Τηρά δεξιά, τηρά ζερβά κανέναν δεν
γνωρίζει.
Τηρά και δεξιότερα και βλέπει τον
Αι-Γιάννη.
-Άγιε Γιάννη Πρόδρομε και Βαπτιστή του γιού μου
,
μην είδες τον υιόκα και σε διδάσκαλό
σου;
-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να
σου μιλήσω
δεν έχω χεροπάλαμο για να σου τόνε
δείξω.
Έχεις και στόμα να μου πεις γλώσσα
να μου μιλήσεις
Έχεις και χεροπάλαμο για να μου τον
εδειξεις
Βλέπεις εκείνο το γυμνό τον
παραπονεμένο,
όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα
βουτηγμένο,
όπου φορεί στην κεφαλή ακάνθινο
στεφάνι;
Αυτός είναι ο γιόκας σου και με ο
διδάσκαλός μου.
Η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον ερωτάει:
-Δεν μου μιλάς παιδάκι μου, δεν μου
μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω μανούλα μου, που διάφορο
δεν έχεις.
Μόνο το Μέγα Σαββάτο κοντά στο
μεσονύχτι
Όταν λαλήσει ο πετεινός σημάνουν οι καμπάνες
Σημάνει γης, σημάνει θεός ,σημάνουν τα επουράνια
Σημάνει και η Αγιά Σοφιά με τις χρυσές καμπάνες
τότε κι εσύ μανούλα μου θα’ χεις χαρές μεγάλες!
Όποιος το λέει χαίρεται κι όποιος το
ακούει αγιάζει
κι όποιος το καλοτίμησε παράδεισο θα λάβει.
Παράδεισο και λίβανο, από τον Άγιο Τάφο!
Η φωτογραφία
είναι από πρόσφατη συνάντησή του χωριανού μας κ. Χριστόφορου Οικονόμου,
Διευθυντή Εκπαίδευσης Πειραιά με τον πρώην Πρύτανη του
Πανεπιστημίου και τομεάρχη Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας Θεόδωρο Φορτσάκη για θέματα εκπαίδευσης.
